بانجی جامپینگ بانجی جامپینگ عبارت است از پرتاب کردن فرد از ارتفاع با استفاده از فنر و خمیر. بانجی جامپینگ یا بانجی جامپینگ زندگی ایمن شما در این سرگرمی است و می توانید به چسب و فنرهای متصل به آن تکیه کنید. با پرش از ارتفاع زیاد، الاستیک طناب قبل از برخورد با زمین شما را در هوا معلق نگه می دارد. در این فعالیت گاهی از بالای جرثقیل می پرید، گاهی از سکوی بلندی به ارتفاع بیش از 30 متر برای انجام آزمایش می پرید و گاهی هلیکوپتر شما را به هوا می برد و از آنجا می پرد. هر چه ارتفاع بالاتر باشد، هیجان و آدرنالین خون بالاتر می رود. 
تاریخچه بانجی جامپینگ تاریخچه بانجی جامپینگ به شکل کنونی در نمایشگاه جهانی شیکاگو در سالهای 1892-1893 پیشنهاد جالبی ارائه شد. او پیشنهاد ساخت یک برج 4000 فوتی (1200 متری) و اتصال ماشینی به آن را با بهترین کابل های لاستیکی داد. او فکر می کند ماشین می تواند 200 نفر را نگه دارد، از آن بالا برود و به پایین پرتاب شود. در نهایت، ابزار کمی از بالا و پایین رفتن متوقف می شود.برای ایمنی بیشتر، مهندسان طراح، فرش کردن کف را توصیه می کننداین پیشنهاد در نهایت توسط برگزارکنندگان رد شد، با شواهدی مبنی بر اینکه این ورزش توسط ورزشکاران در اوایل دهه 50 انجام می شد. اما هنوز به شکل فعلی نیست. در آن سال‌ها، تلویزیون بی‌بی‌سی برنامه مستند دیوید فردریک آتنبرو را پخش می‌کرد که این ورزش و بازیکنان آن را به نمایش می‌گذاشت. این نمایش که در جمهوری وانواتو تولید شده است، افرادی را نشان می دهد که با طناب هایی که به دور مچ پا بسته شده اند از ارتفاع می پرند. کم کم این ورزش رایج شد و طرفدارانی پیدا کرد. اولین بانجی جامپ مدرن در 1 آوریل 1979 در بریستول انجام شد. سایمون کیلینگ و دیوید کرک، اعضای باشگاه ورزش های شدید دانشگاه آکسفورد و جف توبین، کوهنورد حرفه ای، درگیر بودند و تصمیم گرفتند همان مراسم سنتی را در جزیره پنطیکاست که او مسئولیت آن را بر عهده داشت و مهارت های خاصی در کار داشت، انجام دهند. آنها از پل معلق کلیفتون پریدند و به سرعت دستگیر شدند، اما این روند در ایالات متحده ادامه یافت و در پل گلدن گیت و پل رویال جورج نیز چتربازی برگزار شد.خبر این پرش ها در سراسر جهان پخش شد و تا سال 1982 پرش توسط جرثقیل های متحرک و بالن ها نیز انجام می شد.سربازان آمریکایی بانجی جامپینگ 
نیز نام آن را شنیده و تصمیم گرفتند آن را امتحان کنند. آنها از طناب چتر نجات استفاده کردند. این طناب های پرش خیلی سرگرم کننده نیستند، اما کار می کنند. در سال 1986، زمانی که A. J. Hackett از نیوزیلند اولین پرش سازمان یافته از پل Greenhithe را انجام داد، این پرش ها تجاری شدند. ) در چند سال بعد، هاکت برای پرش های دیگری برنامه ریزی کرد و از پل ها و سازه های دیگر از جمله برج ایفل پرید و این ورزش را به یک تفریح محبوب تبدیل کرد. در نهایت، او اولین مرکز تفریحی بانجی نیوزلند را در پل معلق Kawarau Gorge تأسیس کرد. این سرگرمی در سال 1990 به آفریقا آمد و پل بلوکرنس در آفریقای جنوبی اولین جایی بود که از آن پرش کرد، اما Face Adrenalin تا سال 1997 آن را به یک بانجی جامپ دائمی تبدیل نکرد. همچنان بالاترین جامپ بانجی در جهان است. تجهیزات بانجی 
واژه بانجی از کجا آمده است؟ کلمه بانجی از گویش غرب انگلستان گرفته شده است و به معنای “هر چیزی ضخیم و چاق” است.این اصطلاح توسط جیمز جنینگز در سال 1825 در کتاب خود به نام «تحقیق در برخی لهجه‌های انگلیسی غربی» ابداع شد.Saltar در انگلیسی نیز به معنای پریدن است. بنابراین، بانجی جامپینگ پرش با یک ماده چربی غلیظ است، که احتمالاً به این معنی است که طناب شما به پای شما بسته شده است. بند مچ پا الزامی است. طناب های بانجی به کت و بند مچ پا متصل می شوند. بانجی جامپینگ تنها انگیزه پرش از ارتفاعات مرتبط با ماجراجویی و هیجان نیست، بسیاری از افراد این کار را برای تخلیه انرژی منفی و استرس خود انجام می دهند. به عنوان مثال بسیاری از ورزشکارانی که در آستانه یک مسابقه مهم هستند، از طریق این ورزش می توانند تمام استرس های قبل از مسابقه را از بین ببرند و به راحتی در مسابقه اصلی شرکت کنند. تصمیم بزرگ یا اگر می خواهید با از بین بردن استرس روحیه شاد و سالمی داشته باشید، بانجی جامپینگ پیشنهاد ما برای شماست. البته قبل از انجام این تمرین در محل تعیین شده از سالم بودن وسایل اطمینان حاصل کنید. منبع: خوی وب
